Yerelleşmiş Dışlanma: İstanbul’da Göçmen Mekânları ve Yok-Mekânlar

Özet

İstanbul’un göçmen yok-mekanlarının sinematik anlatılar ile görünür kılındığını iddia eden bu makale, şehrin kozmopolit arzular ve dışlayıcı gerçekleri arasındaki gerilimi ortaya koyar. Bu makale, ekonomik koşulların ve toplumsal anlatıların geçiş, yabancılaşma ve belirsizlik mekânları olarak yok-mekan (non-place) kavramını nasıl inşa ettiğini metaforlar, anlatı yapıları, ve belgesel gerçekçiliği gibi çeşitli sinematik yöntemlerle, İstanbul’da geçen film ve belgesellerin analizi ile incelemektedir. Bu yapımları yerelleşme ve glokalleşme bağlamında ele alan çalışma, şehirlerin hem dışlanma hem de uyum alanları olarak nasıl işlediğini ve göçmenlerin aidiyet ile yerinden edilme arasında sürekli bir müzakere halinde olduğunu göstermektedir. Ayrıca, İstanbul’daki yok-mekanların kendilerinin de göçmen niteliği taşıdığını, sürekli değişerek içinde yaşayanların ve gelip geçenlerin istikrarsızlığını yansıttığını öne sürmektedir. Sinema mekan ve dışlanmanın ve şehrin global hedefleri ile etkileşimini analiz etmek için kritik bir araç olarak ortaya çıkar.